Zullen we het dan maar officieel maken?

Ons verhaal begon bij de lokale supermarkt: een dating app. Het was de verjaardag van opa Jan (13 februari) dat ik een match had met een andere Jan in 2018. Na wat aandringen gingen we een week later op eerste date bij Subliem in Haarlem. Wat een chique tent! Hij had er wel werk van gemaakt. Helemaal hotel de botel ging ik terug naar Amstelveen. Eenmaal thuis stuurde ik voorzichtig een appje: “Ik vond het heel erg leuk en ik zou je graag nog een keer zien”. Maar ik hoorde niks... Had ik het dan zo fout ingeschat?

Een paar uur later kreeg ik een appje terug. Meneer was aangehouden door de politie omdat hij veel te hard door de Velsertunnel naar huis was gereden om mij te appen wanneer we weer op date gingen...

Een aantal maanden later werd ik voorzichtig voorgesteld aan Jan zijn grote liefde: Joshua. Toen net 7 jaar oud. Of ik wilde Mario Karten. Ja hoor, vriend. Twee weken later vroeg Jos of ik kon blijven slapen. Ik ben nooit meer weggegaan.

Op 9 april 2020 stonden we op maandagochtend om 9u sochtends met twee zussen en vier mondkapjes op 1,5 meter afstand bij het gemeentehuis. Niks romantisch aan, afgezien van het feit dat een geregistreerd partnerschap een van de grootste verbintenissen is die je maar kan aangaan. Toen zei ik tegen Jan: “Als je maar wel ooit nog op een knie gaat, want ik wil wel ooit ‘echt’ trouwen”.

Dat brengt ons bij 9 april 2025. In de Dakkas, in de trouwzaal. “Zullen we het maar officieel maken?”, vroeg Jan terwijl Joshua de ring uit zijn jaszak haalde. Yes! We gaan deze mooie herinnering maken! En die vieren we met jullie ook bij de Dakkas en Subliem.

Op 9 april 2026 zal ik in mijn prachtige trouwjurk naar mijn eigen Jan lopen. Samen met Joshua en Bobby zijn wij dan: Familie Bodt.

Volledige tekst hier. Plaats hier het uitgebreide verhaal van Jan. Wanneer je de definitieve tekst aanlevert, vullen we het hier in.